Leonard

çok kişisel şeylerden bahseden şarkıları seviyorum. bir kadın bir zamanlar sevdiği-sevemediği-usandığı-özlediği-bunaldığı-doyamadığı-umursayamadığı bir adam hakkında kendi cümlelerini yazıyor ve o cümleler ondan kilometrelerce uzaktaki bir insanın günlerce üst üste usanmadan dinleyebileceği bir şarkı olabiliyor. benim böyle bir hikayemin olmamasının da bir önemi yok, hemen onun hikayesindeki izleyici oluveriyorum. belki de bana, çok uzaktaki bir insanın hikayesini anlattığı için seviyorum. belki de her kişisel hikaye içinde evrensel bir gerçeği barındırdığı için. umrumda olan bir gerçek olup olmaması da mühim değil. geçmişte o gerçekle karşılaşmamam bile sorun değil çünkü bazı şarkılar da geleceğin fon müziğidir.