4 Mart 2009

Boş

Ben bazen kendim de dahil olmak üzere insanları anlamakta çok zorlanıyorum. Anlamayı çok sevdiğim halde bir türlü başaramıyorum ya böyle bi üzülüyorum gerçekten. Bazı zamanlar benim için her şey kocaman bir muamma bulutu halini alıyor, işte o zamanlar yaşamak gitgide zorlaşıyor. her şeyi çok düşünmek ve gereksiz yere üzülmek gibi saçma sapan bi huyum var işte. Canım buraya bir şeyler yazmak da istemiyor aslında, yararlı veya önemli bir şey de yapmıyorum mesela. Bomboş yaşıyorum, sonra böyle yaşamama kılıflar uyduruyorum, nedenlerim var diyorum ama hepsi saçmalık. Ben sadece bir şeyler daha iyi gitsin istiyorum ama çaba harcamak istemiyorum. Yorgunlukla bağlantılı bu durum, belki de tembellikle ilgili ya da belki çok korkuyorum. Nerden bilebilirim? Neyse ya ben Seinfeld izliyor olacağım, sonra da müzik falan dinlerim ne bileyim, yapacak bir şeyler vardır değil mi, yoksa beni çalışmak mı kurtarır?

1 yorum:

Adsız dedi ki...

dün tanıştım blog'unuzla sanırım di mi_?
uzun zamanmış gibi geldi yine de...
bunun sebebi günde birkaç kez uğramam olabilir...
ilk girdiğim adreslerden oldu...
buna çok sevindim ben...
çünkü ciddi anlamda yazılarınızda kendimi buluyorum...
sanki benim tembelliğimi size uzatmışım da benim yerime yazmışsınız gibi=)
tercümansınız düşüncelerime vesselam=)

boşluk...çoğu zaman hoşluk...
kimse dokunmasın istiyoruz...
rahatız çünkü..
ama bazen şöyle bi hayata baktığımzda...gerçekler...sorumluluklar
'hey ben de burdayım' dediğinde
içimizi bi vicdan azabı sarmaya başlıyor
ama yine de boşlukta salınmaktan vazgeçemiyoruz...
bunun nedeni sanırım tembelliğimiz arcoiris...
başarısızlık korkusu da tamamen bahanemiz...yani benim için öyle...
bi link vermek istiyorum...
bilmiyorum belki hoşunuza gider..


http://www.kigem.com/content.asp?bodyID=1845

sevgimle...
adsızlığıma bi ad koymak istiyorum artık...
bi harf...
(=

sevgimle...
L.