5 Temmuz 2009

2 Cümle

Şu hayatta duyduğumda sinir olduğum, birisi bana söylediğinde rahatsızlıktan tüylerimi diken diken eden 2 tane cümle var. Ben bu 2 cümleyi hayatım boyunca duymak istemiyorum, başka insanlara da asla söylemiyorum. Eğer bir hata yapıp önceden söylediysem de gelip bana bir tokat atsınlar ödeşelim. Bu 2 klasik cümle şunlar :

1-İleride bugünleri hatırlayınca çok güleceksin.
2-Kaybedecek bir şeyin yok.

Laflarımı hazırladım bunlarla ilgili, her ne kadar insanlar bana böyle şeyler söylediklerinde tepki vermiyor olsam da içimden köpürüyorum. Bunu söyleyen kişilerin kendi dünyalarında yardım etmeye çalıştıklarını bildiğimden biraz sakinleşebiliyorum. Ama arkadaşım mantığa bak, ben nasıl bir insanım ki ilerde, geçmişte yaşadığım üzüntülere bakp, "ahaha ne komikti lan ne üzüldüydüm, ne kadar da manyakça canım yanmıştı, ilahi ben " mi diyeceğim, nasıl bir şeydir bu. Geçmişte üzüldüğüm hiçbir şeye bakıp bugün gülmüyorum, "evet geçmişte biraz aşırı tepki vermiş olabilirim o kadar kötü değildi" şeklinde şeyler söylemişliğim çoktur ama asla asla daha önce yaşadığım üzüntülere gülmedim, aslında bakarsak kimsenin de dönüp dönüp güldüğünü zannetmiyorum çünkü komik bir yanı yok. Büyüdükçe eskiden yaptığımız şeyler, hissettiğimiz şeyler belki mantıksız gelebilir ama neticede histir bu ve yaşandığı dönemde acıtıyor olması yeterlidir. Ben bunları yaşarken birileri bana gelip hiç bilmediğim, gelip gelmeyceğinden dahi emin olmadığım bir zaman diliminde, garip bir şekilde şu anki halimden 180 derece farklı bir yerde olacağımı söylediğinde bu bana zerre kadar yardım etmiyor. İlerde öyle olacak olsa bile o anda yardım etmiyor. Kendini bir anın içinde kötü hisseden kimseye de yardımcı olacağını düşünmüyorum, söylemeyin bu lafı, dünyanın en gereksiz cümlesi bile olabilir, bu kadar işlevsiz ve üstelik külliyen yalan. Neyse tüm sinirimi bu ilk cümleye harcadığımdan ikinciye çok kalmadı :)

İkinci cümleyle ilgili bu kadar sinirli değilim ama onu da hiç sevmiyorum. Her zaman kaybedilecek bir şeyler vardır çünkü. Bu cümleyi gaz vermek için söyleyen kişiler bilsinler ki her zaman ama her zaman kaybedilecek bir şeyler vardır. Belki dışarıda bizden bağımsız olan bir nesneyi kaybetmeyiz ama kendimizden çok şey kaybedebiliriz, en kötüsü de odur zaten. Bu sözün amacını da çok iyi biliyorum, insanlar birilerini cesaretlendirmek için söyleyip dururlar, evet belki niyet iyidir ama sonuç kötü. Bence insanlar arkadaşlarına illa ki gaz vermek istiyorlarsa, "bak bilmemkim, sen şöyle yaptığın zaman bir şeyler kaybedebilirsin, ama kazancağını düşündüğün şey kaybedeceklerinden daha önemliyse, bunu göze alabiliyorsan dene" gibi bir şey söylerlerse daha iyi olabilir. İnsan bazen çevresindekilerin sözüne çok kaptırabiliyor ve arada sırada da olsa düşünmeden hareket ediyor. Bazen gerçekten kaybedecği bir şey olamdığına inanıyor ama sonra kaybediyor ve hatta kaybettiğiyle kalıyor. Birsürü saçma sapan hareketin kökeni bile olabilir bu cümle, basit görünüyor ama tehlikeli. Ben hoşlanmıyorum yani aslında kim ne yapar onu bilmem ama ben bir daha kimseye bu cümleleri kurmayacağımı biliyorum.

2 yorum:

Anıl dedi ki...

İleride bu yazıya dönüp bakınca çok güleceksin :)

gokciii dedi ki...

hımm sen de ileriyi görenlerdensin demek :) mesela bugün dönüp baktım, üzerinden bir gün geçince ileriye gelmiş oluyor muyuz? :P