Uyum

Hayat karışık, her zaman öyleydi ama bu sıralar ben acayip uyum sağlıyorum. Hayat üzerine düşünmek yerine onu yaşama kararı aldığım andan beri şu isyan eden tarafımı her geçen gün biraz daha törpülüyorum. İnsan süper mutlu olmasa da nötr bir duygu durumla hatta bazen mutlu da olarak hayatına devam edebiliyormuş. Hızlı yaşayınca durup düşünmeye de zaman kalmıyormuş. Valla yahu ben bunca yıl bunu keşfedememişim bazen cevap ne kadar basit oluyormuş. Girişimci bir ruh oldum, sosyal yönümü patlattım, evet hala nevrotiğim ama mühim olan kötü yanlarımıza alışmak- kabullenmek. Gerisi de geliyor, hayat zaten kısa, birkaç önemli an, birkaç önemliye yakın an, bomboş anlar bazen ne olduğu anlaşılamayan anlardan ibaret. Böyle akıp giderken ben de aynı hıza ulaşmaya çalışıyorum. Şimdiye kadar başarılıyım, zaten ben yaparım ya :) (aradığımız motivasyon işte bu )