11 Ocak 2010

Yol

Ben çok sıkılıyorum, yine bir final dönemi karanlığı bu üstüme çöken. Bu yıl okul bitiyor ve bunca dönemin hiçbirinde istediğim gibi başarılı olamadım aslına bakarsanız başarılı olmak için çok çabalamadım da. Hep aklımda fikirler, hayaller, bir şeyler dolanıp durdu; ben ne yapmak istemediğini çok iyi bilen, ne yapmak istediğiyle ilgili de kafası pek dolu bir insanım. Eyleme geçme konusunda ise başarısızım. Hal böyleyken hayatımın büyük bir başarı olmasını beklemiyorum da artık zira olan olmuş. Bu senenin okul adına son sene olması fkri de beni öyle bir yoruyor ki oturduğum şu dandik sandalyeye çivilenmiş gibi hissediyorum. Şu hayatla ne yapayım ben, nerelere gideyim. Çok uzak olmayan bir gelecekte uçurumun kenarından bakacağım; sağa mı uçsam, sola mı uçsam oturup ayaklarımı mı sallasam bir karar vermem gerecek. Ben ne yapayım şimdi bu hayatla, kaç yıl daha sürer ki hayat dediğim zaten nerelere konayım. Bazı günler olıyor ki sanki hiçbir iz bırakamdan kaybolup gitsem başka bir yerde başka başka hayatlar yaşamaya başlasam her şey daha katlanılır olabilirmiş gibi geliyor. Bilmiyorum bi yolda olsam ben bitmese o yol, durup karar vermek zorunda kalmasam. Neden hayat böyle bir seçenek sunmuyor ki bizlere. Birgün çıkılan bir yolculuğun sadece yolculuk olarak devam etmesini istiyorum, amaçsız, kararsız, noktasız, vigülsüz.

2 yorum:

Gereksiz dedi ki...

Secimlerini sen yapıyorsun hayat değil.Başına gelıncede olaylar hayatı sucluyorsun.Oysakı ortada suc yok, sucluda yok.

someonesometimes dedi ki...

hislerime tercüman olmuşsun.