2 Eylül 2009

Çabasız

Herhangi bir şeye tutkuyla bağlanmak istiyorum, bir işe, bir insana, bir hobiye... bunu yapamıyorum, hayatta benim için önemli olan şeyleri kendime hatırlatıp durmama rağmen, bunlara erişmek için gerekli olan tutkulu çabayı gösteremiyorum. tamamen sevemiyorum, tamamen çalışamıyorum, bazen dünyanın en kolay işlerini yapacak gücü bile bulamıyorum kendimde. halbuki teoride aslanım, kaplanım, zekiyim, istesem yaparım. sürekli bunları söylüyorum kendime, "nasılsa bunları yapabilecek kapasitede olduğunu biliyorsun değil mi " diyorum, bunu bildiğimi biliyorum ama nedense iş faaliyete geçmek olduğunda yerime çakılıp kalıyorum. önümde görünmez duvarlar var, dışardan bakanlar göremiyor tabi ki, ben bile göremiyorum ama diğerlerinin aksine ben duvarları hissediyorum. başarılı olmak, bir işte tamamen kendimi adamak, yararlı olmak istiyorum, yaratıcı bir yönüm var mı yok mu bunu keşfetmek istiyorum, hayatımın bir anlamı olsun istiyorum, daha çok insan tanımak, daha çok yer görmek, her şeyi denemek istiyorum.
Bir şeylerin sadece teoride değil pratikte de önemli hissettireceği günleri görürüm umarım. Ve içimde bir yerlerde birazcık bile potansiyelim varsa bunu ortaya çıkarabilcek gücü kendimde bulabilirim umarım.

12 yorum:

Gereksiz dedi ki...

rahat ol . akışına bırak . bıde düşünme hıc bı seyı .ruzgarı takıp et istedıklerın bak nasıl karsına cıkıcaklar :)

gokciii dedi ki...

bilmem ki valla, öyle olsa güzel olur tabi :)

Gereksiz dedi ki...

bilme zaten iste, bide yuru okadar ...:D

jazz dedi ki...

seninle kesinlikle aynı fikirdeyim, ben de başlayıp bitiremiyorum çoğunlukla. ehliyetim var araba kullanamıyorum kendime güvensizlikten. ikizler olmanın havailiği var üstümde sanki...

gokciii dedi ki...

ikizler olmak zor tabi :)
başlayıp bitirememek gerçekten kötü bir şey, bir işe kalkışınca sonuna kadar gitmek mutluluk verici bir şey olsa gerek, ben de çok deneyimleyemedim bunu :)

marielena dedi ki...

benimle aynı duyguları paylaşan birilerini görmek güzel belki bir çok kişi daha vardır seni okuduğunda tam da beni anlatmış diyebilen kimbilir, gerçekten çok güzel ifade etmişsin kendini...inşallah söylediğin gibi sen ve bizim gibiler birgün hayatta gerçekten varolabilirler .

gokciii dedi ki...

teşekkür ederim öncelikle :) ben de benimle aynı duyguları paylaşan insanları görünce memnun oluyorum, ve evet umarım bigün kafamızın dışında yaşamaya başlayabiliriz.

kibrit kutusu dedi ki...

"kafamizin disinda yasamaya baslamak" bundan ibarettir hakikaten de... oyle umuyorum ben de kendim icin... dileyen herkes icin de tabi...

gokciii dedi ki...

umduklarımız gerçek olur umarım diyeyim ben de :)

Adsız dedi ki...

gece yolculuğu'ndaydım...uyandım,saçmaladım'ı görünce...bi bakiyim dedim...saçmalamak pek sevdiğim bi kelimedir...öyle bakarken yazdıklarınıza...
ilk cümle cezbetti beni...
uzun zamandır o kadar çok kuruyorum ki bu cümleyi...
çabasızlık mı...yoksa atalet mi...
bulamadım bu halin nedenini..
ama tanıdık bi şeyler okumak hoşuma gitti....bi blog açma fikri de daha sıcak geldi...
ben yazsam bunları kim okur ki derdim...ama zevkle okudum ben(=
takipteyim...

gokciii dedi ki...

teşekkür ederim, kendinizden bi parça bulduğunuza sevindim :)

kendi bloğunuzu açma konusunu düşünmelisiniz bence, eminim sizin yazdıklarınız da başka insanlara dokunacaktır.

Adsız dedi ki...

okumak daha keyifli sanırım....!
sevgimle...